برا هر چی همه که دلتنگ نشم،دلتنگ اون روزایی ام که...

امکان نداره من از یه پسری خوشم بیاد و فالوش کنم و کمتر از بیست و چهار ساعت عکس خودشو عشقشو نذاره! حتی اگه اون بازیگر می بیفور یو باشه :|نترسین بابا :دی

چقدم بهم میان آخه❤گوگولی من

صداشم قشنگه ها(اموجی متفکر و بادقت)

دیروز آزمون دادم و دیدم رو دفترچه ننوشته نمره منفی داره همه رو زدم:))

بعد فهمیدم داره:(

الان اومدم ترازم رو ببینم.

منفی نیاد صلوات :))

خدایا کمکم کن.:دی

ترازم ۵۱۳۰شده.بد نیستا :به روم نیارین حالا

آخه نمیدونستم نمره منفی داره:|

پ ن:پست ذخیره نشد تا برم ترازمو پیدا کنم :دی

بزرگترین افتخارم اینه که وقتی دوستام اصرار کردن که تلگراممو نصب کنم خیلی قاطع گفتم نه :))

منی که تو کل دو سه سال یه بار هم حذف نکرده بودم :|

نمی خوام برگردم به روزهایی که بیشترش مجازیِ واقعی بود.

درس زیاد گرفتم این مدت،واقعا یکم بزرگتر شدم.

برای منی که کمتر تو اجتماع بودم،قاطی شدن با آدمای مختلف درس بود.

نمی خوام برگردم به جایی که یادآور یه حرفای تلخه :)

بلاگ جاییه که میتونم حرف بزنم؛همین آرومم میکنه.

دقیقا همین بلا رو سر دستام میاوردم،هر بار یه مدل:|❤

حالا بعد مدتها اینکارو کردم

موقع درس خوندن میچسبه :دی

یه دوست مجازی عزیز دارم که تنها کسیه که میتونم حرفای دلمو بهش بزنم،از دلتنگیم برای دوستم بگم،ازش نظر بخوام و... و میتونم بگم عین برادر بزرگتر که(از اونجایی که برادر بزرگتر ندارم مسلما نمیدونم چجوریه این حس:)

یه مدتی از همه ی دوستای مجازیم دور بودم حتی همین دوست عزیز

و وقتی چن روز پیش پیام داد که کجایی تو؟و یکی دو کلمه حرف زدیم،فهمیدم که چقد حرف نزده دارم...

توصیه من به شما اینه که این روزها نیاین بیانن،همه سرماخورده ان و ویروسی

گلوم درد می کنه :(

د‌وستم داشت عذرخواهی می کرد که آنلاین نبود

-خواهش میکنم 

هرشب هرشب بیرونی که:|

+میرم هیئت،برمیگردم

خیلی خجالت کشیدم خیلی.نمی دونم چرا

دنبال کلی کلمه بودم،دنبال کلی متن گشتم،دنبال عکس

ولی هیچی پیدا نکردم که بتونم اونجور که باید تسلیت بگم:(

تسلیت

به نظر من وظیفه ی هر آدمیه که وقتی طرف مقابلش با ذوق و شوق حرف میزنه تو ذوقش نزنه و با خنده اش بخندیم و... 

باز دارم به فضای مجازی و آهنگ(یه مدتیه گوش نمیدم(بیشتر غمگین منظورمه:)،خیلی احساسات عجیبی نسبت به آهنگا دارم؛امیدوارم منظورمو بفهمین:) وابسته میشم

دلتنگم ولی نمی دونم برای کی 

امیدوارم خوشبخت شن دیگه :)

هم فامیل عروسم،هم داماد(چه،باحاله،نه؟:)

جالبترین صحنه این بود که دانش آموزای عروس رو که معلمِ کلاس ششمه به پیست رقص دعوت کردن.

همه با ذوق و شوق:)

خریدن داشت حالشون :)))